September 2018, dus wijnfeesten in Dernau.

John heeft besloten om een punt achter zijn Eindhoveniers bestaan te zetten…

omdat het gewoon niet meer met zijn werk te combineren is. Duizenden kilometers per jaar voor maar een paar uur lekker te kunnen musiceren, en een drukke baan. Een moeilijk, maar zeer logisch besluit. Ook Harrie stopt met Dernau, waar zijn ©Herrie Pink nog een laatste keer door de straten galmde.

Onze club was dit jaar al iets kleiner omdat Henk en Maria helaas niet mee konden gaan. We hebben je aanstekelijke lach erg gemist Maria.

Dankzij onze gastspelers hebben we toch een mooie prestatie neergezet in het mondaine Dernau. Mede dankzij de lekkere brunch en waarschijnlijk ook dankzij de lekker koude wijn. Met de sessies van iedere keer 30 minuten konden we weer op tijd op adem komen, en onze dorst lessen. Het weer was ook een goede reden om lekker te blazen, zon, zon en nog meer zon. Maar tegen de avond werd het wel erg koud. Zaterdagavond om 9 uur was het nog maar 2 graden. Maar met onze fleece jasjes was dat geen enkel probleem. De overbekende locaties werden na het spelen weer druk bezocht door onze muzikanten . Biertenten met supervriendelijke bediening, dansgelegenheden en restaurants. Overal zag je onze rode jasjes opduiken. En toch zat iedereen op tijd in de bus, sommige met begeleiding. Het half uurtje rijden was een van de rustigste ritjes ooit, omdat onze persoonlijke hofnar lekker lag te slapen op de achterbank. Bij het hotel zijn we nog nooit zo snel naar onze riante kamers kunnen gaan omdat je alleen maar enkel of doppel hoefde te zeggen.

En volgens mij heeft iedereen heerlijk kunnen slapen om er de zondag weer vol tegenaan te kunnen gaan.

Bert van den Wijngaard.

Verslag Eindhoveniers in Dernau op zondag  30 september  2018.

Vandaag is de dag goed begonnen na één uur langere nacht.  En de wintertijd is nog niet eens begonnen. leden die ontbijt niet belangrijk vonden konden zelfs 2 uur langer kunnen slapen, hè Hans.  Of had je de wekker niet gehoord vanwege oordopjes die nog in je oren zaten vanwege nogal rommelige buren?

Een prima hotel in Villip , met erg grote kamers waar ik s’-nachts zelfs even de weg ben kwijt geraakt. Na een korte reis volgde een muzikale ontvangst van een Duitse kapel.

Ja zacht spelen kan ook mooi zijn!

Bij aankomst in het clubhuis was Ria al goed bezig met maken van koffie.

Om 12.30 werden de instrumenten weer gestemd, het klonk zo zuiver dat zelfs de plaatselijke koekoek enthousiast meedeed.

Tot etenstijd hebben we de mensen weer vermaakt met ons prachtig repertoire en de nodige improvisaties.

Om 13.30 uur werd het eten opgediend, een lekker stuk vlees met gebakken piepers, jammer dat we de mayo vergeten waren.

De optocht was inmiddels al weer  begonnen, en ja, ik bespeurde toch weer de Nederlandse muzikale invloed. De gebruikelijke stoet met wijnwagens, loopgroepen, muziekkorpsen en flessen-vullers trok langs. Opvallende verschijningen waren wijn-herten, wijn-kabouters waarvan er een nog in bed lag, een wijnkever, man met paarse druiven waar nog genoeg sap in zat, gele dames, enzovoort.

Hoe komen ze op de ideeën?  Wat speelt er zich in die wijngaarden allemaal af? Misschien maar beter dat we dat niet weten.  We mochten de nodige glazen rotwein proeven en vergelijken maar kwamen tot conclusie dat die wijn uit een bekende Belgische gaard toch zeker zo goed smaakt. De Wilhelminafanfare uit Wolder-Maastricht  droeg trots hun vaandel met onze Wilhelmina door de straten van Dernau. Daarna een wagen met zeer knappe wijnboer/accordeonspeler waar Marian wel een beschuitje mee wilde eten. Eerst dachten we dat het een etalagepop was maar hij bleek toch te kunnen lachen. Het dieptepunt van de optocht was in aantocht, de oudste blauwe wijnkoningin, gevolgd door het hoogtepunt een jonge knappe wijnkoningin.

Jo zette spontaan “ooooh wat ben je mooi in gang” en jawel hoor, ze kreeg die lach weer op haar gezicht. Gelukkig hebben we de foto nog.

Maar toch erg mooi een afscheid met vuurwerk. De laatste sessie begon natuurlijk met “Harrie-pink” gevolgd door nog enkele gouden-ouden. Na de finale met onze collega’s uit Helmond stond de bus alweer klaar, iedereen zocht zijn spulletjes bij elkaar. Hier en daar werd nog even gezellig nagepraat. Voor vertrek bedankte John iedereen in de bus. De terugreis was gezellig, en iedereen werd wel wakker gehouden en geamuseerd door onze hofnar.

In Roermond bedankte Jan H. de Eindhoveniers, ook namens Sjaak, voor de vele mooie jaren met de Eindhoveniers waar hij elk jaar weer naar toe leefde.

Henk heeft ons net als alle voorgaande jaren weer veilig in Veldhoven afgezet.

Iedereen bedankt voor geweldig mooie weekend.

Reporter Hans.

The End